Evenementen

Op 21 februari heeft Yvonne Velthuis afscheid genomen in de Natuurtuinen Jekerdal van de vrijwilligers.

   

Yvonne, ooit begonnen als vrijwilliger in de Natuurtuinen, was bijna 11 jaar lang de coördinator van de vrijwilligers. Ze is in het zonnetje gezet en we hebben genoten van een ecologische lunch bereid door twee leden van Velt.

   

Hieronder is een beeld geschetst van wat Yvonne heeft betekend voor de vrijwilligers en voor de Natuurtuinen.

Een gedachte experiment:

Stel je voor dat Yvonne een boom zou zijn………

Wat voor boom zou zij zijn?

Een stevige, goed gewortelde boom. Een boom die tegen een stootje kan. Een boom die beschutting biedt aan dieren en planten in haar omgeving.

Een boom die altijd groen is, die steeds maar blijft groeien, die weinig rust nodig lijkt te hebben.

Een boom, die ook in moeilijke klimatologische omstandigheden, overeind blijft. Sneeuw, hagel, storm, droogte, onder alle omstandigheden blijft de conditie van de boom goed en de boom wordt hoger en hoger.

Dan gaat soms opeens het spreekwoord gelden: hoge bomen vangen veel wind! Oei, als dat maar goed gaat!

Stel je voor dat Yvonne een plant zou zijn…….

Wat voor plant zou zij zijn?

Een wilde plant? Ja, dat lijkt mij wel!

En in wat voor milieu groeit deze plant het liefst? Stenig milieu? Bos milieu? Ruigte? Grasland?

Tja, het opmerkelijk van deze plant is dat zij het overal goed doet. Er zijn wel een paar belangrijke groeivoorwaarden, namelijk de plant moet niet alleen staan. De plant doet het beter als er vele verschillende kleinere en grotere planten in haar nabijheid staan. Diversiteit doet haar groeien.

De plant is goed herkenbaar door zijn grootte en opvallende bloeiwijze.

En de plant is in alle seizoenen boeiend.

De zaden kunnen geoogst worden, maar bij voorkeur laat deze plant zelf en gedoseerd haar zaden vallen. De zaden lijken ook te dienen als voedsel voor de planten die er omheen groeien. Merkwaardig, maar hoe kan het anders dat al die kleine en grote planten in haar nabijheid zo geweldig groeien?

Toch blijkt na vele jaren de groei- en bloeikracht niet onuitputtelijk. Ineens merken wij dat de gangbare regel voor vaste planten hier toch ook geldt, namelijk je moet een plant na verloop van tijd verpoten. Eigenlijk wil je dat niet want de plant is beeldbepalend voor de plek waar zij staat. Maar het is verstandig om het toch te doen. Als je te lang wacht gaat de fut eruit en loop je het risico dat zij op een andere plek niet meer aanslaat.

Dus…

We moeten wel. We gaan de plant verpoten. We zoeken een nieuwe, mooie, prettige omgeving voor haar. Een plek waar ook weer andere planten in de nabijheid zijn. Nee, we gaan niet alle oorspronkelijke meegroeiers verplaatsen. Voor dat stukje gaan we het experiment aan en kijken of ze zich goed blijven ontwikkelen zonder die mooie grote opvallende wilde plant. We houden het goed in de gaten en hebben vertrouwen dat dit gaat lukken.

En die mooie grote bloemige opvallende wilde plant? Die gunnen we eerst wat rust. We gunnen haar tijd om te wennen aan de nieuwe omgeving en we kijken van een afstandje toe hoe goed die weer gaat groeien en bloeien. Wij hebben alle vertrouwen dat dit gaat lukken.